Bugün yıllar önce beraber pedalladığımız milli bisikletçi Ferhun Öğünç abimin sayfasına misafirim.

Paris – Nice rotasını Almanya’da üniversitede iken birkaç kez iki yönde de tur bisikleti ile padallamıştım. “Güneşe Giden Yarış” olarak adlandırılır ama Rhone nehri şarabın anavatanı Fransa’nın bereketli topraklarında, üzüm bağları arasında, toprak ile kucaklaşmasının sona ermesini hiç istemezcesine kıvrılarak, acele etmeden Akdenize dökülür.

Paris’in güneyinden vadi boyunca süzülerek Provence bölgesinde dağları aşarak Nice’de denize ulaşan bu rota Fransa’nin tüm renklerini barındırır. Bence “Masal Diyarından Güneşe Giden Yarış” olarak adlandırılmalıydı.

Paris – Nice Avrupa’da sezonun ilk etaplı World Tour yarışıdır. Bu turda genç yaşta başarıyı yakalayan pedallardan Miguel Indurain, Vinokurov, Contador, Richie Port, Egan Bernal daha sonra başarılarının üzerine çok şey katmışlardır. Hele Astana’lı bir Luis Leon Sanches var ki; 2009 yılında 25 yaşında turu kazanmış, gecen sene İspanyol şampiyonu olmuş ve hala pelotonda sık sık önlerde yer almaktadır.

Geçen sene Covid 19 salgını yüzünden Astana, Ineos, Moviestar ve Jumbo-Visma’nın katılmadığı tur, 17 takımla yapılmış ve son etabı ertelenen turu Max Schachman kazanmıştı. 

Tur genellikle zor hava şartlarında, özellikle kuzeyde soğuk dağlarda karlı ve Akdeniz kıyılarında güneşe kavuşarak sonlanır ancak bu sene bisikletçiler şanslıydı. Mart başında 79’uncusu yapılan tur, yine Covid 19 nedeniyle sancılı başladı ama bisiklet sporu balon koruma sistemi ile önlemlerini almayı geliştirdi. 

Turu özetlemek gerekirse: Quick Step – Deceuninck’ten Sam Bennett sezon başında UAE turunda iki etap zaferinden sonra pelotondaki en formdaki bisikletçilerden biri olarak gösteriliyordu. Sprint trenlerinde uzman ekip Quick Step – Deceuninck her zaman olduğu gibi son adam Michael Morkov’un üstün gayreti ve tecrübesiyle Sam Bennett’i en iyi pozisyona getirdiler. Sam Bennett 3 sprint etabından 2’sine damga vurdu. Sırası ile 1. etapta Sam Arnauld Demare ve Mads Pedersen, 2. etapta Nacer Bouhanni ve Pascal Ackermann’in önünde bitiş çizgisini ilk olarak geçti. 2. Etapta Cees Bol ve Mads Pedersen’i arkasında bırakarak birinci oldu. 

14,4 km’lik zamana karşı yarışında, 22 yasındaki sürpriz, İsviçreli Stefan Bissegger – EF education First, QSD lokomotifi Remi Cavagna’yı geride bırakarak bu branşta en hızlı pedal oldugunu gösterdi. 

Gelelim işin özüne, yarışın Genel Klasman mücadelesine: 

4. Etapta turun gerçeği dağlı etaplara sıra geldi. Slovenya’lı Primoz Roglic – Jumbo Visma, büyük bir grupla geldiği yokuşun son metrelerindeki atağı ile Max Schachman’a 12 sn fark atarak sarı mayoyu aldı.

6. Etapta Roglic pelotunun patronu benim dedi ve yine son yokuştaki klası ile C. Laporte’nin önünde birinci geldi.

7. Etap ise sadece İsvicreli Gino Maeder için değil, tüm bisikletseverlerin bir yandan Gino için üzüldüğü diğer yandan Roglic adına sevindiği bir gündü. Rakiplerini yokuşlardaki güçlü atakları ile birer birer geride birakip son 6 km’de tek basına savaşan Gino son 300 metrede Roglic’in inanılmaz atağına karşılık veremeyince ikincilikte kaldı.

8. Etap için Nice belediye başkanı pandemi nedeniyle bitişi şehrin dışına aldı ve etap 92km olarak kısaltıldı. Son gün üzerine kitap yazılacak kadar olayların yaşandığı bir gündü. Roglic 52sn ile Schachmann’in önünde sarı mayonun sahibi idi ve bir değisiklik beklenmiyordu. Maalesef ekranlara yansımayan Roglic’in düşüşünü, omuzunun çıkmasını ve takımın lideri geri getirişini izleyemedik. Bisikletçilerin önemli bir kazadan sonra şok etkisi ile konsantrasyonlarının azalması kendisini gösterip Roglic bir daha düşünce tüm turun kaderi yeniden yazılmaya basladı. Roglic’in yarısı yırtılmış taytından ne acılar çektiği belliydi. 

Bir takımda yardımlaşma bu sporda niye gereklidir, takımın lideri niçin taşınır, organize bir ekip çalışmasının başarıdaki rolü son kilometrelerde hissedildi. Roglic yalnız kaldı ve tek başına rüzgarla mücadeleyi sürdürdü. Ön gruba yetişmek için varını yoğunu ortaya koyarken diğer takımlardan haliyle hiç yardım göremedi. Bunu fırsat bilen Bora Hansgrohe ise grubun önünde ölümüne savaşıyordu. 

Ancak Roglic’in gücü tek başına “Kurt Sürüsüne” -peletonun diğer adı- karşı yetmedi. EF‘den Danimarka’lı Magnus Cort‘un kazandığı etapta Roglic 3.08 sn fark yiyerek sarı mayoyu Max Schachmann’a kaptırdı. Ancak teselli olarak kazandığı yesil sprinter mayosu ile eve döndü. Geçen sene Fransa turundaki son gün talihsizliği bir daha yaşandı Roglic için.

Turun Kazananları: Max Schachmann, Sam Bennett, Cees Bole, Gino Maeder, Stefan Bisseger, Aleksandr Vlasov, Izzagirre, Anthony Perez.

Aradığını Bulamayanlar: Arnould Demar, Roglic, Nizzolo, Kristoff, Michael Matthews, Lutsenko. 

Kaza yapıp ayrılanlar: Tony Martin, Richie Port, Tao Geoghegan Hart.

Ahmet Mumcu