BMX Freestyle Flatland

Murat Özdemir

Adrenalin, tutku, heyecan, tehlike. Hepsi bir arada. Bunları akrobatik gösterilerde bulmak mümkün. Bisiklet ile akrobasi denince akla ilk olarak BMX bisikletler gelir. Biz de BMX bisikleti ile bu tehlikeli ama izlemesi de bir o kadar keyifli sporun temsilcilerinden Murat Özdemir ile keyifli bir söyleşi gerçekleştirdik.

Murat Özdemir kimdir?

BMX Freestyle Flatland sporcusuyum. 34 yaşındayım, 2.5 yaşında bir kız babasıyım. 15 yıldır BMX sporuyla ilgileniyorum, 10 yıldır profesyonel olarak bu işten hayatımı kazanıyorum. 2. Kademe bisiklet antrenörü ve aynı zamanda bisiklet mekanisyeniyim. Yaklaşık 30 yıldır bisikletle iç içe olduğumu söyleyebilirim. @titoshbikes’ın kurucusuyum. BMX’e ait kadro ve küçük parça üretimlerimiz var ve BMX Freestyle Flatland, street, park yedek parçalarının satışlarını yapmaktayım. Aynı zamanda @skateparkur Skatepark yapımı ve organizasyon firmamızla Türkiye’nin en büyük skateparklarını inşa ettik ve Türkiye’nin dört bir yanında 10.000’den fazla canlı performans yaptık. 

BMX bisiklete başlama hikayenizi ve tercih nedeninizi öğrenebilir miyiz?

Bisikletle tanışmam daha okula başlamadan öncelere dayanıyor. Babamın bilimum yedek parça satışı yaptığı bisiklet motosiklet atölyesinde büyüdüm fakat üniversiteye başlayana kadar BMX’le hiçbir alakam olmadı. Burada İncirlik Hava Üssü var ve oradaki Amerikan askerleri Irak savaşından önce çarşıda rahatça aileleriyle BMX, paten, kaykay gibi popüler extrem sporları yaparlardı. Bizler de Adana’nın bağrı yanık gençleri olarak bu olaydan çok fazla etkilendik. Amerikan Pazarı’nda ikinci el ürünlerin satıldığı pasaj var. Buradan kendime ikinci el Diamondback BMX satın aldım ve kendimi Atatürk Park’ında buldum. 

1.yıl BMX Freestyle Street tarzında binmişim. O yıllarda BMX Freestyle’ın farklı branşlarının olduğunu bile bilmiyordum. İlk hareketim “bunnyhop”tu. Bir anda kendimi ortama kabul ettirdim. O zamanlar şehir dışından bisikletlerimizi satın almaya gelirlerdi. Burası Çukurova, her yer düz en iyi BMX’ler buradaydı ve hakkını vermeliydik. Gaziantep’ten gelen bisikletçi abiler çok farklı tarzda bisiklete biniyordu. Flatland’le tanışmam onlar sayesinde oldu. Ailem başlarda bisiklete binmeme karşıydı, annem hariç. Sırf bisiklete daha fazla binebilmek için, yazın Atatürk Park’ında çok sabahladım. İncirlik’in bize bıraktığı bu miras bizi sadece bu işe itti. Gerisi artık bizdeydi. 

BMX ile yapılabilen kaç farklı sürüş var ve siz hangisinde iddialısınız?

BMX temelde ikiye ayrılıyor “race” ve “freestyle”.

    1. Race, 2008’den beri olimpik bir branş.

    2. Freestyle Park 2020’de ilk kez yarışacaktı. Freestyle kendi içinde 5 disipline sahip

• Park
• Flatland
• Street
• Dirt Jump
• Vert

BMX sporunun freestyle branşının flatland disiplininde bisiklet biniyorum. İddialı olduğum disiplin flatland. BMX freestyle ve race sporlarından da anlarım. BMX Race branşında 2017’de milli sporcu oldum. Performansa dayalı race sporunda da iddialı olduğumu söyleyebilirim. 

Bisiklet yaşamınızda neleri değiştirdi?

BMX Flatland sporunun beni ince fikirli biri yaptığına kuşkusuz eminim. Hayatımda bazı erdemler kazandım tabii. En başta sabır, sadakat, yumuşak huylu, becerikli, yaratıcı, yetenekli, i̇nançlı, sevimli, sevgili, saygılı… Daha ne diyeyim! Flatland’le tanışmasaydım, yine yaptığım işi layığıyla yerine getiren biri olurdum. Ama BMX olmasaydı arkadaş çevrem, seyahatlerim, örnek aldığım insanlar, ideallerim ve belki de kendi gücümü keşfetme imkanım bile olmayacaktı. Bu spor beni yerine göre adam etti. Bu yüzden olmak istediğim yerdeyim.

Başarılarınızdan bahsedebilir misiniz?

Forum İstanbul AVM’nin 2013 yılında Türkiye’de ilk kez yapılan BMX Freestyle Flatland yarışmasında 1. oldum. 2014 yılında tekrar 1. oldum. 2015 yılında ne yazık ki bu kategoride bir yarışma düzenlenmedi. BMXtr’nin 2016, 2017 ve 2018 yıllarında yaptığı BMX buluşmalarında Türkiye şampiyonu oldum. 2019 ve 2020 yıllarında henüz bir yarışma düzenlenmedi. Aslında bana sorduklarında 2013’den beri Türkiye şampiyonu olduğumu söylüyorum.

Bulunduğunuz bölgede BMX’e ilginin büyük olduğunu görüyoruz, bunun nedeni nedir?

Ben Adana’da sporuma 15 yıl önce başladım. O zamanlar kalem kalem saydığınızda 150 kadar binici olduğunu söyleyebilirim. İlk 5 yıl Türkiye BMX tarihinde unutulmayacak isimlerle bisiklet kullanma imkanım oldu. Şuan neredeyse binici yok diyebilirim 10 yıldır yalnız biniciyim. 

Türkiye’de BMX’in geldiği noktayı nasıl görüyorsunuz?

BMX olması gerektiği yerde. Flatland ve street dünya standartlarına yetişti diyebilirim. Fakat takip ettiğim kadarıyla Flatland sporcusu çıkmıyor. Çünkü kolay yetişmiyor çok fazla özveri ve mesai istiyor. Dünyadaki atlet sayısına baktığımızda yaptığım sporun zorluk derecesini sanırım diğer ülke sporcularına bakarak da anlamak mümkün. Ben daha çok “neden az sporcu var” demek yerine yapan sporcuların desteklenmesi kanaatindeyim.

TV’de yayınlanan yetenek yarışmalarına takım olarak katıldığınızı görüyoruz. Süreci öncesi ve sonrası ile değerlendirebilir misiniz?

Aslında farklı alanlarda yeteneklerin bir araya gelip yarışma fikri bana pek kulvarımmış gibi gelmemişti. Başlarda yaptığım sporun görseli yüksek olduğundan çevremden “neden Yetenek Sizsiniz Türkiye Yarışması’na katılmıyorsun” diye teklifler aldım. Sonrasında yaptığım sporu tüm Türkiye’ye göstermenin iyi olacağını, sporumuzun ve kültürümüzün paylaştıkça çoğalacağı fikri hoşuma gitti ve başvurup katılmaya karar verdim. Yıl 2009 İstanbul’a elemelere gittim. Fakat o yıl ön elemeyi geçemedik. 2. sezon 3., 4. ve 6. sezonlarına katıldım. 2. ve 6. sezonlarda yarı finale yükselmeyi başarabildik. 

Yetenek Sizsiniz benim ve her götürdüğüm arkadaşım için çok güzel bir deneyim oldu. İlk ekran tecrübemizdi. Oradaki atmosfer jüri ve Türkiye’nin karşısına çıkmış olmak insanı heyecanlandırıyor. 4 sezon katıldık, hiç denenmemiş şeyleri denedik. Taklalar attık, Modern dansla BMX’i birleştirdik, kurgu yapıp konseptler hazırladık, devşirme sporcular bile getirttik. Bu sporun gelişmesinde katkımız oluyorsa ne mutlu bize. BMX sporuna bizim sayemizde başlayanlar oluyor ve bize yazıyorlar, çok mutlu oluyoruz.

Spor organizasyonları düzenlediğiniz Skateparkur isimli firma kurdunuz. Bundan bahsedebilir misiniz?

Profesyonel olarak 2010’dan beri bu işten hayatımı kazanıyorum. Başlarda hobi olarak başladığım sporumda para kazanmak gibi bir niyetim yoktu. 5 yıl boyunca yaptığım hareketleri düzene anca sokabildim ve bir video düzenlemesiyle çıkış yaptığımı söyleyebilirim. 2014’te Skateparkur skatepark organizasyon firmamı kurdum. Adana Seyhan’da Skateparkur’u ilk başlarda akademi olarak hayata geçirdik. Dış mekanda üzeri kapanabilen bir sünger havuzu inşa ettik. Adana ve çevre illerden gelen extrem sporculara 2016’nın sonuna kadar hizmet verdik. Maalesef toplum baskısı ağır bastı ve sünger havuzumuz az kalsın yakılacaktı.

Yaz sezonlarında Antalya’da extrem dans gösteri gruplarının planlamasını yapıyorum. Belediyeler ve AVM’lerde bayramlar ve özel günlerde gösterilerimiz oluyor. Bugüne kadar 10.000’den fazla canlı performans yaptık. 

BMX sporuna olan desteği yeterli buluyor musunuz?

Yeterli bulmuyorum… Çünkü Türkiye’de sponsorluk anlayışı yetersiz ve bence spordan anlayan pazarlama müdürlerinin spor departmanlarının başlarında yer alması gerekiyor. Yurtdışındaki sporcuların gözde marka sponsorluklarına baktığımızda ve birçok sporcu arkadaşımla bir araya gelip bu durum hakkında konuştuğumuzda, onlara sunulan imkanlardan yoksun bırakıldığımız düşüncesindeyim. 

Aslında burada önemli bir konuya değinmek isterim; Sosyal medyanın gücünü bilirsiniz, dönem dönem bir takım “influencer”lar çıkıyor bizlerin ve birçok sporcu arkadaşımın üzerinde tutulabiliyorlar. Bazı markalar tarafından reklam alıp kullanılıyor, bunlar da aynı şekilde markaları kullanıyor. Biz yıllardır takip edip örnek aldığımız sporcuların nasıl desteklendiğini görerek büyürken, aslında markaların ruhunu taşıdığımızı düşünüyorum. Yani bir ünlünün, “influencer”ın markaya gönülden bağlı olduğunu düşünmüyorum. Markaların iyi düşünüp biz sporcuları yeterince destekledik mi sorusuna cevap vermeleri gerekiyor. 

Bir ülkede spor ve sanat küçüldükçe her anlamda fakirleşeceğimizi unutmamaları gerekiyor. Fiziksel ve mental olarak hayatımızı ortaya koyduğumuz sporlarımızda herkesin bir parça desteklemesinin ülkemizi daha güçlü yapacağını iyi biliyorum. Biz sporcular yeni bir figür, hiç denenmemiş bir hareket yaptığımızda birer spor adamı oluyoruz ve diğer sporculara ilham veriyor insanoğlunun sınırlarını zorluyoruz. Bazı markaların bizlere bırakın ticari bir obje olarak bakmasını, bazıları yaptığımız sporu serseri işi olarak görüyor ve hatta bazılarında, hayatını kazanmak için asgari ücretle bir yerde çalışmalısın ve sporunu bu şekilde de yapabilirsin düşüncesi hakim. 

Bir de markaların kanka tayfaları var… Aslında markalar bu konuda bilirkişi olmadığından spordan ve yaptığımız işten bihaber olduklarından fiyasko diyebileceğiniz sporcuları desteklemesi ayrı bir sorun. Çünkü ya o arkadaş kendini markaya çok iyi satıyor ya da sattı diyelim hemen en yakın bir başka daha fiyasko arkadaşını markaya kazandırıyor. Böylelikle kanka tayfasını toplayıp marka yöneticileriyle sporcuya yakışmayan hareketler sergiliyorlar. Aslında buna izin veren markaların da aynı yöntemle kankalarını işe aldığı gerçeğini de kabul etmek lazım. Diğer iyi sporcu arkadaşlar destek bulamamaktan yakınıp sporunu bırakmak zorunda kalırken, vatana millete haksızlık yapıldığını söylemem gerekiyor.

Bizler bilim adamları değiliz, bizler spor adamıyız. Evet çalışmıyoruz istediğiniz gibi ama ülkemizi bayrağımızı temsil ediyoruz. Ülkeler birbirlerine olan güçlerini olimpiyatlarda kaç madalya aldıklarıyla boy ölçerken, bizler olimpik olan sporları, branşları TV’de izleyip neden bizim de bu sporda sporcumuz yok diye dövünmüyor muyuz? Sponsorluk giderleri gelir vergisiden muafiyet sağlarken aslında markaların bu sponsorluk ve destek hareketini milli bir sorun olduğunu düşünmeleri gerekiyor.

Bu alanda örnek aldığınız sporcular var mıdır?

Var hem de bi hayli. İsim isim favori gördüğüm ve tarzını sevdiğim sporcuları yazayım: Justin MILLER, Martti KUOPPA, Viki GOMEZ, Dominik NEKOLNY, Michael SOMMER, Hiroya MORIZAKI, Terry ADAMS, Chase GOUIN, Trevor MEYER, Takuji KASAHARA, Laszlo TIVADAR, Bram VERHALLEN, Moto SASAKI, Owen BOHN, Martin DRAZIL, Khaled HUERTA, Bruno ZEBU, Waldemar FATKIN, Dez MAARSEN, John YULL, Yu SHOJI, Simon OBRIEN, Shinichi KIBA, Harutada SHIMOYAMA, Wasan SUESAT, Gabe KADMIRI, Yuki ITOH, James WHITE, Keelan PHILIPS, Mateus BECKMANN, Minato SATO, Marton SZILAGYI, Keisuke TANIGAWA. 

Sizi örnek alan gençlere tavsiyeleriniz nedir?

BMX’e ne kadar çok başlayan olursa bu spor o kadar gelişir. Onlara tavsiyem, başlangıçta bu işin zorluğu, bilgi azlığı, aile ve toplum baskısı, binecek alan ve doğru BMX tedariği gibi mücadelelerin yıldıracağını düşünmemek. Emin olun bu zorlukları sizden daha fazla yaşadık. Binin ama yaptığınız sporun felsefesini hissedin. Sporu paylaştığınız arkadaşlarla güzel dostluklar edinin. Arkadaşlarınızı çekemediğinizi de belli etmeyin. Yani rekabeti içinizde yaşayın. Bir de bu işi en iyi yapanlar ya fren kullandı ya da fren kullanmaya devam ediyor!

Çalışma methodu olarak da,

• Binmeden önce ısınma hareketlerini alışkanlık haline getirin.
• Çalıştığınız hareketleri parçalara bölerek periyodik olarak çalışın.
• Yapacağınız şeylere inanıyorsanız kimsenin sizi frenlemesine izin vermeyin.
• İyi beslenin, binerken sıvı almayı ihmal etmeyin.
• Hedefler belirleyin.

Son olarak bundan sonrası için hedeflerinizi ve projelerinizi öğrenebilir miyiz?

Halen dünya şampiyonu olma hedefim devam ediyor ve bir an olsun bu isteğim dinmedi. Kondisyonumu geri kazandım ve eksiklerimi gideriyorum çok güzel şeyler olacağına inancım tam.